Aankomst en eerste indrukken
Mijn avontuur begon met een vroege start richting Schiphol, waarna de vlucht naar Genève Airport vlekkeloos verliep. Vanuit daar pakte ik de bus naar Frankrijk en arriveerde bij het charmante treinstation van Saint-Gervais-Le Fayet. Na een welverdiende Franse koffie en een verfrissende cola ging de reis verder naar camping Le Pontet.
Op de camping ontmoette ik verschillende internationale hikers die net als ik de trail liepen. Ik raakte in gesprek met een Amerikaan uit Colorado en een jongeman uit Engeland. Het was inspirerend om hun verhalen te horen. Ik merkte direct de speciale sfeer op die op deze campings hangt. Er is altijd een speciaal veld voor hikers, waardoor je elkaar keer op keer tegenkomt en ervaringen kunt uitwisselen. De campings zijn bovendien perfect uitgerust voor wandelaars, met faciliteiten om je kleding te wassen, lekker te eten en samen te komen.
Toen de eerste deelnemers van Travelbase arriveerden, werd het pas echt gezellig. We zetten onze tenten op en in de namiddag kwamen de Rangers Jort en Doris en de overige deelnemers. Tijdens een leuke kennismakingsronde vertelden we over onszelf en wat we hadden meegenomen dat niet op de paklijst stond. Natuurlijk had ik mijn barefootschoenen mee. Hierover ontstonden later in de week nog interessante gesprekken, want voor mij voelen die barefootschoenen niet alleen comfortabel, maar ook gezond. Verder kregen we uitleg over hoe we ons hikingvoedsel moesten bereiden en leerden we meer over de wandeltechniek voor in de bergen, waaronder het optimale gebruik van wandelstokken. Met mijn kennis van ChiWalking herkende ik direct hoe belangrijk een goede techniek is om de belasting op je benen te verminderen.
De dag sloten we af met een welkomstmaaltijd in het knusse restaurantje. De avond werd onderbroken door een flinke wolkbreuk, die de hele nacht aanhield. Het was de perfecte test voor mijn tent, die gelukkig helemaal droog bleef.
Eerste wandeldag: Naar de top van de Col de la Croix-du-Bonhomme
De wekker ging om zes uur. Het was nog wat regenachtig, maar dat kon de pret niet drukken. Na een vers en uitgebreid ontbijt in het restaurant, kregen we een lunchpakket en de briefing voor de dag van de Rangers. De route van Les Contamines-Montjoie naar Les Chapieux zou een stevige wandeling zijn van ongeveer zeven uur, met zo’n 1290 meter stijgen en 940 meter dalen.
We begonnen met een vlak stuk door het bos en al snel klaarde het op. De regenkleding kon uit en we begonnen aan de eerste klim. Ik gebruikte de ChiWalking techniek om met zo min mogelijk energie te klimmen en merkte dat mijn voorbereidingen met die techniek me goed van pas kwamen. Na vier uur bereikte ik de Col de la Croix-du-Bonhomme (2483 meter). Hier was het een stuk kouder en genoot ik bij een berghut van mijn lunchpakket, warme chocolademelk en oploskoffie. Dit gaf me een enorme energieboost voor het vervolg van de tocht.
De afdaling naar de camping was prachtig, met kleine watervalletjes en schitterende vergezichten. Ik kwam aan als vierde van de 28 deelnemers en was hier best trots op, aangezien ik later was vertrokken. Het bevestigde mijn ervaring dat een korte lunchpauze en een efficiënte wandelstijl je veel tijd kunnen besparen.
Op de camping in Saint-Gervais zette ik mijn tent op, wisselde ervaringen uit met de andere hikers en genoot van een espresso en een cola. Na een verfrissende duik in de koude rivier en een avondmaaltijd, kroop ik voldaan mijn tent in.
Tweede wandeldag: Op naar Italië
Ook de tweede nacht regende het, maar gelukkig minder hard. Vroeg in de ochtend werd ik wakker van het geklingel van honderden schapenbellen. Na een ontbijt met muesli en kokos, was de briefing van de Rangers aan de beurt. We kregen uitleg over de route naar Courmayeur en de klim naar het hoogste punt op de grens met Italië.
Een korte busrit bracht ons naar het startpunt, Ville des Glaciers. De klim was pittig, zo'n 600 meter in twee uur. Op de col, op 2600 meter hoogte, hadden we een fantastisch uitzicht over het dal. De rest van de dag volgde een afwisseling van stijgen en dalen, met onvergetelijke uitzichten op de besneeuwde toppen van de Mont Blanc.
Helaas brak een van mijn wandelstokken bij een afdaling. Gelukkig was het grootste deel van de resterende negen kilometer vlak. Ik liep het laatste stuk samen met Jan uit Oostende en we waren de eersten die aankwamen op de Hobo camping. Een heerlijk gevoel! De warmte en de Italiaanse sfeer gaven me direct een vakantiegevoel.
Na het opzetten van mijn tent en een verfrissende douche, genoten we van een heerlijke lasagne en bespraken we onze ervaringen. Omdat de camping in een prachtig dal lag en de hemel helder was, ben ik 's nachts nog even uit mijn tent gekropen om de schitterende sterrenhemel te bewonderen, zonder enige lichtvervuiling. De heldere nacht zorgde er wel voor dat het de volgende ochtend behoorlijk koud was.
Derde wandeldag: De Zwitserse Alpen in
Na een gastvrij Italiaans ontbijt met koffie en croissants, kregen we een briefing over de route naar de Zwitserse grens. Na een transfer naar Courmayeur begon de pittige klim van 700 hoogtemeters in anderhalf uur. De col op 2714 meter was winderig maar bood een adembenemend uitzicht. Daarna begon een geleidelijke afdaling door de Zwitserse Alpen, vol met bloemetjes en vlinders.
Het pad was goed begaanbaar, waardoor ik op sommige stukken de pas er flink in kon zetten. Dit voelde heerlijk en gaf me de kans om echt van de omgeving te genieten. Onderweg hield ik mijn gpx-tracker goed in de gaten. In het dal genoot ik van de watervalletjes en riviertjes op weg naar camping Des Glaciers. Daar aangekomen zette ik mijn tent op, belde even met het thuisfront en nam een welverdiende douche. Na een avondje bijkletsen en een maaltijd met chili con carne, kroop ik tevreden mijn tent in.
Vierde wandeldag: Magie in de mist
Op de vierde ochtend kregen we van de Rangers de briefing voor de dag. Er was een optie voor een langere route met meer hoogtemeters en minder rustplaatsen. Dit was ideaal voor de avontuurlijke wandelaars. Na een transfer naar het startpunt La Fouly/Le Peuty, begon ik de tocht met een Belgische hiker, Rober. We liepen in de laaghangende bewolking, wat een magische sfeer creëerde.
De klim was steil, maar de dichte mist en de geur van alpenkruiden maakten het een onvergetelijke ervaring. Omdat de padbeheerder de zijkanten had gemaaid, rook het heerlijk fris. Het was stil op de berg en ik genoot intens van de rust. Bijna op het hoogste punt genoot ik van een welverdiende kop koffie in een knusse berghut.
Tijdens de afdaling kwam de zon door en werd het snel warmer. Na een paar uur kwam ik aan bij de camping in Trient. Ik was blij met mijn tweede plaats van aankomst. Na het opzetten van de tent en een verfrissing, liep ik naar de bekende roze kerk. Daar hoorde ik een groep mensen op Zwitserse hoorns spelen. Een prachtige en onverwachte verrassing! Het was een moment om even stil te staan en te dromen over de toekomst, misschien wel de 200 kilometer lange Camino. Het gevoel van verbondenheid met de andere hikers die je telkens weer tegenkomt, is iets wat ik koester en ook hoop te vinden tijdens de Walk of Wisdom die ik samen met mijn vrouw in Nederland wil lopen.
Laatste wandeldag: Het einde van een prachtig avontuur
De briefing voor de laatste dag hadden we al de avond ervoor gehad. De week zou eindigen bij Montrox-Le Planet, vanwaar we de trein naar Chamonix zouden pakken. Wederom regende het 's avonds en de volgende ochtend ging de wekker vroeg. Ik was eerder wakker en klaar dan de rest en besloot direct vanaf de camping te beginnen met lopen, wat me een heerlijk gevoel van vrijheid gaf.
De eerste uren liep ik helemaal alleen en kon ik optimaal gebruikmaken van mijn gpx-apparaat. De rust in het bos was fantastisch en de klim pittig. Ik merkte dat door af en toe even stil te staan en te herstellen, ik het verzuren van mijn spieren kon uitstellen. Ook vandaag liepen we een deel in de wolken, wat een bijzondere en serene ervaring was.
Op de col bij Refuse du Col de Balme genoot ik van een kop koffie met een brownie. De laatste afdaling was technisch, met grote rotsblokken en boomwortels. Na zo’n vijf uur hiken kwam ik aan bij het treinstationnetje, waar ik samen met Jan de trein naar Chamonix nam. Daar vierden we onze aankomst met een hamburger en friet. Na het inchecken in het hotel sloten we de week af met een afscheidsdrankje, waarbij iedereen zijn hoogte- en dieptepunten deelde.
De volgende dag kocht ik een koeienbel als souvenir en begon mijn terugreis naar Almere. Thuis wachtten mijn eigen bed en versgemalen koffie.
Terugblik op de Mont Blanc Trail week
Terugkijkend heb ik in een week 85 kilometer gelopen, met een totaal hoogteverschil van 4730 meter. De totale wandeltijd bedroeg 25 uur en 14 minuten. Dit staat gelijk aan zo'n 132,2 kilometer op vlak terrein, wat aantoont dat mijn voorbereidingen – tweemaal per week wandelen met een rugzak van 7 kilo en lange afstanden – hun vruchten hebben afgeworpen. Ik heb geen spierpijn gehad en heb in de week erna goed rust genomen. Het mooiste vond ik dat ik een paar dagen voornamelijk op vetverbranding heb gelopen dankzij een goed ontbijt en voldoende water met mineralen. Dit, in combinatie met af en toe een zwarte koffie voor extra energie, zorgde ervoor dat ik zelfs een kilo lichter thuiskwam. Een perfecte voorbereiding voor een volgende langeafstandswandeling!