Glucosemeten: Everts ontdekking over vetverbranding tijdens het wandelen

Als wandeltrainer dacht ik al een behoorlijk goed beeld te hebben van het samenspel tussen beweging en gezonde voeding. Toch was mijn nieuwsgierigheid enorm gewekt toen ik de kans kreeg om veertien dagen lang een continue glucosemeter te dragen. 

Onder de deskundige begeleiding van voedingscoach Brenda Frunt, bekend van haar boek 'Vast Wel' en haar heldere kijk op voeding vanuit de Voedingsacademie, kreeg ik een compleet nieuw perspectief op mijn eigen eetpatroon en de impact daarvan op mijn geliefde wandelsport.

Ik ben nooit echt een zoetekauw geweest. Ik geef de voorkeur aan pure en onbewerkte voeding: veel groenten, volkoren granen en een stukje vlees of vis. Tijdens lange wandeltochten eet ik het liefst nootjes, een appel of banaan, en die vertrouwde volkorenboterham met boter en pindakaas. Maar toch stond ik voor een verrassing.

Elke ochtend begon ik met een bordje Brinta, muesli, rozijnen en warme melk. Lekker, en bovendien een gezellig moment voordat we naar ons werk gaan. Dankzij de glucosemeter ontdekte ik echter dat Brinta enorm veel koolhydraten bevat, en met een extra schep rozijnen steeg mijn suikerspiegel enorm! Gelukkig legde Brenda tijdens de online sessies uit dat dit voor wandelaars, die veel bewegen, goed opgevangen kan worden. Ik heb geleerd dat een korte wandeling na de maaltijd helpt om de glucose om te zetten in energie voor de beenspieren.

De realtime gegevens van de glucosemeter openden mijn ogen pas echt. Je ziet direct de pieken en dalen na het consumeren van bepaalde voedingsmiddelen. Vooral de invloed van 'onschuldige' energiedrankjes was verbazingwekkend. Zo dronk ik eens thuis een oploskoffie met mokka-smaak en een andere keer een glas Ginger Ale. Blijkbaar zitten hier veel verborgen suikers in, en dat voel je echt in je lijf als je normaal gesproken weinig suiker consumeert. Dit zag ik natuurlijk direct terug in de glucosemeting die ik tijdens het drinken deed.

Brenda Frunt was onmisbaar bij het ontrafelen van deze gegevens. Haar kennis van voeding en stofwisseling hielp me de relatie te begrijpen tussen wat ik at en mijn bloedsuikerspiegel. Brenda legde uit hoe snelle suikers in energiedrankjes zorgen voor een snelle piek, maar ook voor een snelle dip, waardoor je juist weer sneller naar 'brandstof' grijpt. Zij is een voorstander van de GVV-methode: Groenten, Vetten en Variatie. Door diverse groenten te eten krijg je voldoende vezels en vitaminen binnen – denk aan het gezegde: eet zo kleurrijk mogelijk! Vetten zorgen ervoor dat koolhydraten langzamer worden opgenomen, waardoor je vetverbranding makkelijker wordt geactiveerd.

In het einde van de 1e week zat ik online met Brenda om de afgelopen week te evalueren. Daarna starten we de tweede week, waarin ik het aantal eetmomenten wil terugbrengen tot drie maaltijden. Ik wil dan na 19:30 uur tot de volgende ochtend 7:30 uur niets meer eten. Zo kan ik geleidelijk wennen aan minder eetmomenten, zodat mijn lichaam sneller overschakelt op vetverbranding tijdens rust en activiteit.

De voordelen van minder eetmomenten zijn duidelijk: mijn darmen krijgen meer rust, ik ben minder met eten bezig en heb minder zin in chocolade of andere zoete tussendoortjes. Natuurlijk zal ik op vakantie af en toe genieten van chocolade croissants of een lekker koekje bij de koffie. Daarbij hanteer ik de 80/20-regel. We moeten ook een beetje leven en niet te strikt aan de regels vasthouden.

Ik houd je op de hoogte van deze fijne en boeiende proef. Mijn streven is om minder suikerhoudende voeding te consumeren en minder vaak te eten. Dit helpt mij om een evenwichtige bloedsuikerspiegel te behouden. Dit zorgt ervoor dat ik mij nog lekkerder voel, betere sportieve resultaten kan behalen en meer geniet als ik af en toe iets zoets neem.

Je bent vast al bekend met de term sportvasten. Dat is een extra zetje bovenop nuchter trainen, om je vetverbranding als energiebron nog verder aan te wakkeren. Een gemiddelde sporter heeft ongeveer een uur tot anderhalf uur aan energie (glucose) in spieren en lever, genoeg voor een flinke training. Het is dus eigenlijk niet nodig om voor of na die tijd extra suikers binnen te krijgen via drankjes of voeding.

Ik heb voor mezelf een overzicht gemaakt dat me helpt om deze manier van trainen, ook wel bekend als sportvasten, vol te houden. Zo wordt het hopelijk een blijvende gewoonte, waarbij ik af en toe ook nog kan genieten van een lekker gebakje of croissant.

"Mijn vetvoorraad is ruim voldoende voor lichte inspanningen zoals wandelen of joggen. Door me te beperken tot drie voedzame maaltijden per dag, stimuleer ik mijn lichaam om vet als energiebron te gebruiken tussen de eetmomenten.

Na een maaltijd maakt de alvleesklier insuline aan. Dit hormoon helpt glucose – afkomstig uit koolhydraten – de cellen binnen te gaan, waar het wordt gebruikt als energie of opgeslagen in spieren en lever. Overtollige glucose wordt omgezet in vet. Tijdens deze opslagfase wordt de vetverbranding tijdelijk onderdrukt. Een voortdurend hoge insulineproductie, bijvoorbeeld door frequente of koolhydraatrijke eetmomenten, kan leiden tot insulineresistentie. Hierdoor moet de alvleesklier steeds meer insuline produceren, wat het risico op type 2 diabetes verhoogt.

Door minder vaak te eten, geef ik mijn lichaam – en daarmee ook mijn alvleesklier – rust en de kans om de insulinegevoeligheid te verbeteren. De GVV-methode (Groenten, Vetten, Variatie) ondersteunt dit proces door te zorgen voor een voedzaam en stabiel voedingspatroon.

Als gevolg hiervan verbetert mijn metabole flexibiliteit: mijn lichaam schakelt efficiënter over op vetverbranding, mijn behoefte aan zoetigheid neemt af en ik kan tijdens intensieve trainingen gerust wat snelle suikers gebruiken voor extra energie. Daarna keer ik gewoon terug naar mijn vertrouwde patroon van drie volwaardige maaltijden per dag."

Deze persoonlijke ontdekking heeft mijn blik op wandeltraining en voeding compleet omgegooid. Ik ben nu een nog grotere pleitbezorger van bewuste eetbeslissingen en stimuleer mijn wandelaars om te experimenteren met langere tochten zonder voortdurende suikersnacks. Het draait erom je lichaam te leren vertrouwen op zijn eigen energiebronnen, en de glucosemeter was voor mij het perfecte hulpmiddel om dat inzicht te krijgen, mede dankzij de duidelijke aanwijzingen van Brenda en de Voedingsacademie.

Mijn avontuur is een inspirerende herinnering dat we vaak meer in huis hebben dan we denken, en dat een dieper begrip van onze eigen lichamelijke processen, ondersteund door technologie en deskundige begeleiding, ons kan helpen om onze sportieve ambities te bereiken en een gezondere levenswijze te omarmen.